مدح حضرت جواد الأئمه علیهالسلام
بُـرونِ در بِـنـه اینجـا هـوای دنـیا را درآ به محـفـل و برگیر زاد عـقـبا را بـگـیـر سـاغـر پُـر از مـیِ ولایت را گذار بر دگران خوان « منّ و سلوی» را به زیر سایۀ نخـلی نشین که پرتو آن به زیر سایه گرفتهست نخل طوبا را درآ به وادی ایمن که نخل طور اینجاست بـیـار دیـدۀ پــاک و نـگــر تـجــلّا را بــیـا در آیــنــۀ طـلـعـتِ امــام جــواد بـبـیـن هـرآیـنـه انـوار حـقتـعـالی را بخواه هر چه که خواهی مراد خود ز جواد بخواه حاجت و بشنو ندای بُـشری را شـفـیع ساز به درگـاه حـق، امام نُهُـم جـواد، نـوگُـلِ بـاغ عـلـیِ مـوسـی را تقی که دوخـته خیاط لمیـزل از لطف به قـد سـرو رسـایش لـبـاس تـقـوا را به غیر نخلِ امامت به بـوستانِ وجود نــیــاورد بَــرِ آرامــش و تـــســلّا را |